وارد شوید
درگز یکی از باستانی‌ترین و قدیمی‌ترین مناطق ایران است. این شهر با قدمتی حدود ۷ هزار سال در مرز ایران و ترکمستان قرار گرفته است. برای آشنایی با این شهر باستانی با کجارو همراه باشید.
ناحیه درگز از دوران پیش از اسلام تاکنون «دارا گرد»، «دارا گرذ»، «نیسایا»، «آپاوارتاکن»، «باورود»، «ابیورد»، «اتک»، «نسایا»، «نسا»، «درون»، «خاوران»، «دریجز»، نامیده می‌شده است. درباره نام‌گذاری این شهر شماری گفته‌اند چون در این ناحیه بیشه و درخت گز زیادی وجود داشته، به «دره گز» سرشناس شده است که درست نیست. داوری درست‌تر، از سده ۳ پ.م، یعنی زمان اشکانیان است. پس از آن که اشکانیان علیه سلوکیان برخاستند، اشک اول (ارشاک) در ضمن نبرد کشته شد، ولی برادرش تیرداد به پیروزی رسید و شهری به نام «داراگر» در پارتیای اصلی بنیاد گذارد. سبب این نام‌گذاری کشته شدن «دارا» (آخرین پادشاه هخامنشی) در این ناحیه است. این شهر پایتخت حکومت پارت بوده و محل دقیق‌تر آن در دامنه کوه‌های درگز است. درگز محل تولد نادرشاه افشار است و در روزگار وی بسیار آباد بود. پس از او تکه و ترکمان، به انتقام مبارزات کوبنده نادری، آن را با خاک یکسان می‌کنند. از روزگاران قاجاریان درگز جایگزین «نسا» و «ابیورد»، شده و تا اوایل حکومت پهلوی اول، «محمد آباد» و «درجز» به کار برده می‌شد، ولی اندک‌اندک واژه پارسی آن، یعنی درگز رایج شد.
درگز، به علت مجاورت با مرز ایران و جمهوری ترکمنستان از اهمیت سیاسی و نظامی خاصی برخوردار است. بیشتر آثار تاریخی این شهر به دوره افشاریه تعلق دارند، از جمله قلعه مستحکم کلات نادری که در نزدیکی نوار مرزی قرار دارد. درگز هم‌اکنون شهری متوسط و آباد است و در شمال خراسان واقع شده است. (شما می‌توانید با کلیک روی هر یک از این مکان‌ها، ادرس آن را روی نقشه مشاهده کنید.)
مقبره صید علیخان درگزی شاعر و سیاستمدار بزرگ دوران مشروطه بود. وی اولین بانی تشکل فرهنگی و اصلاح‌طلبی خراسان آن زمان که مشهور به اصحاب سراچه بود. مقبره وی، امروزه در میان قبرستانی متروکه در حاشیه خیابان رضوان درگز قرار گرفته است.
محوطه باستانی بندیان
محوطه باستانی بندیان بزرگ‌ترین گچ‌بری یافت شده از دوران ساسانی است. این محوطه در سال ۱۳۶۹ در اثر کارهای تسطیح اراضی کشاورزی کشف شد و از سال ۱۳۷۳ تاکنون در دست حفاری و بررسی باستان‌شناسی است. برج خاموشی نیز دراین محوطه وجود دارد. در آتشکده گچ‌کاری‌های زیبایی از دوره ساسانیان وجود دارد که موضوعات آن عبارت‌اند از پیروزی بهرام پنجم بر پادشاه هپتالیان، مراسم مذهبی در حضور آناهیتا، معرفی افراد به شاه، صحنه ضیافت تاج‌بخشی به شاه. درون آتشکده آتشدانی زیبا یافت شده و پنج کتیبه به خط پهلوی در محراب آن قرار دارد.
پارک ملی تندوره
پارک ملی تندوره یکی از ۲۳ پارک ملی کشورمان است که به لحاظ نمونه‌های برجسته مظاهر طبیعی تحت حفاظت سازمان حفاظت محیط زیست قرار دارد. این پارک در نزدیکی مرز ترکمنستان و در منطقه‌ای کوهستانی با صخره‌ها و تپه ماهورهای متعدد و دره‌های ژرف و پرشیب پوشیده از گیاهان قرار دارد و یکی از بهترین زیستگاهای جانوران وحشی به ویژه قوچ و میش اوریال است.
یارم تپه
یارم تپه یا به زبان محلی یاریم تپه شامل آثار اولین سکونت اقوام دوره ماقبل تاریخ و روزگار باستان در دشت است و ظاهرا این اقوام از هزاره پنجم قیل از میلاد در این محل ساکن شده و مدارج ترقی را تا اواخر دوره ساسانی در این جلگه پیموده‌اند. یارم تپه به علت سکونت‌های مداوم شکل مرتب و منظمی را ندارد. تمدن یارم تپه را می‌توان معرف تمدن شمال شرقی ایران دانست که تاکنون مطالعه گسترده‌ای درمورد آن نشده است. برخی از نقوش برروی سفال‌ها منحصر به‌فرد بوده ود ارای خصوصیات و مشخصات محلی می‌باشد. این تپه تاریخی در حدود ۵۰۰ متری غرب بندیان ودر مجاورت رود درونگر قراردارد. قدمگاه در قسمت شمال غربی شهر درگز مقابل تپه باستانی صاحبجان بقعه و آرامگاه سید ابراهیم فرزند سیدمحمد، از سادات قرار گرفته است. تنها سنگ قبری سیمانی که روی آن نوشته شده بود «آرامگاه سید ابراهیم ولد سید محمد» و همچنین تصویر یک شانه بر روی سنگ حک گردیده بود در محل دیده می‌شود.
دره چهلمیر
پارک ملی تندوره دارای دره‌های عمیق و چشم‌‌نوازی است که معروف‌ترین آن‌ها دره چلمیر است که در بخش شرقی پارک قرار دارد. دره چلمیر مهم‌ترین تفرجگاه مردم درگز نیز محسوب می‌گردد و هر سال در فصل تابستان بخش پایینی دره تعداد کثیری از مردم ناحیه را به خود جلب می‌کند.
قبرستان گبرها
بنا بر متون و منابع کهن پیشینه این محوطه به قرون ۶ تا ۹ هجری و دوران ایلخانی باز می‌گردد. در این متون از زرتشتیان و مغ‌ها تحت نام گبرها یاد شده است. این گروه از زرتشتیان در زمان ایلخانان به درگز مهاجرت کرده و دروستاهای جلفا، خیرآباد مرکزی و پالکانلو مسکن گزیده‌اند و احتمالا به همین سبب مکان مزبور به قبرستان گبرها معروف گردیده است. این قبرستان بر روی تپه ای قرار گرفته است.
بقعه علامه شهرستانی
ازمزارات معتبر شهرستان درگز بقعه منسوب به مدفن علامه شهرستانی است. وی در علوم کلام و اصول، تفسیر و حدیث و فلسفه و ادب از نامداران عصر خود به شمار می‌رفت و رسائل و کتب بسیاری از خود برجای نهاده است.
حمام جشن‌آباد
ابن بنا در روستای جشن آباد از توابع دهستان شهرستان و بخش نوخندان به فاصله ۲۰ کیلومتری شمال غربی شهرستان درگز واقع شده است. به استناد مدارک و شواهد موجود تاریخ احداث این حمام به دوران قاجاریه باز می‌گردد. حمام جشن آباد به همت شخصی موسوم به حاج حیدر حیدری ساخته شده، لیکن بعدها توسط اهالی روستا به صورت بنائی عام‌المنفعه خریداری شد.
تفرجگاه امام قنبر
تفرجگاه امام قنبر در میان ارتفاعات الله‌اکبر و در نزدیکی روستای داغدار واقع شده است. این تفرجگاه چشم‌اندازها و مناظر زیبای طبیعی، درختان گوناگون بسیار و همچنین نهرها و رودخانه‌ای جاری دارد. مهم‌ترین دلیل معروفیت تفرجگاه امام قنبر وجود چشمه‌های آب گرم معدنی است که اهمیت ویژه‌ای دارد. این چشمه‌ها دارای آب گرم معدنی با خواص موثر دارویی هستند.
پلکان نادری
در گردنه جنوبی کوه‌های الله‌اکبر کنار شوسه نزدیک روستای کپکان راهی قرار دارد که حدود ۵۵ خم ۹۰۰ پله است که بر اثر تراش سنگ‌ها ایجاد شده است. عرض هر پله ۳ متر و پهنای آن ۳۰ متر و ارتفاع آن ۱۳ سانتی متر است. در کمرگاه پلکان سه کتیبه مربوط به این اثر وجود دارد به سختی قابل خواندن است. نادرشاه افشار در این شهرستان که زادگاه خودش بود، به خاطر گذر دادن تجهیزات و افرادش به شهرهای دیگر به دلیل صب‌العبور بودن در دل کوه‌ها راه مالرو و ارابه رو در ارتفاعات دشوار الله‌اکبر احداث کرد که نشانه عزم و اراده نادری بود. این راه مدت‌های مدیدی طول کشید، اما به پایان رسید.
